Donderdag 4 augustus ga ik mijn expositie officieel openen in de Pathmos Oase tussen 14:00 en 16:00 uur.
Ik kan nu niet naar het atelier om de laatste kunstwerken af te werken want Corona gooit nu roet in het eten,
Ik gebruik de tijd om titels en prijzen te bedenken. Titelborden te ontwerpen en na te denken over een openingswoord . Mijn scriptie uit 1995 weer gelezen. Deze heb ik gemaakt in mijn eindexamen jaar van de AKI in Enschede met de richting Keramiek. Mooie toepasselijke teksten gevonden.
In de zomer van 2021 kennisgemaakt met de techniek mozaieken. Van kunstenaar Willemien Nijman de fijne kneepjes van het vak geleerd.
Ik werk met van alles en nog wat. In de kringloop kom ik kleurrijke borden, kopjes, vazen, glasmozaiek, glasparels tegels. Maar verwerk ook eigengemaakt keramiek in mijn werk.
Oliepasteltekenigen die ik gemaakt had in corona tijd ging ik gebruiken ter inspiratie voor het mozaiekwerk.
Omdat ik graag de kunstwerken wilde maken die ook buiten konden staan maak ik gebruik van eigen keramiek. Dus delen van keramieke objecten krijgen nu een laag mozaiek. Voor de jubileum expositie van ons Kunstkollektief Zt in maart 2021 heb ik een installatie gemaakt met de naam Waterkolken. De vorm van het object van keramiek deed me denken aan een waterstroom die in het midden wegloopt. Dus hier heb ik me niet laten inspireren door een tekening maar al doende ontstond het werk. Ik heb de spiraal naar binnen gevolgd.
Dit is het thema op de IJsselbiennale van Kunstkollektief Zt. Op mijn paal staat het creatieve brein. Het thema van de ijsselbiennale is Tij, Tijd, en Tijdelijkheid. Het idee om iets met het wassende water te doen borrelde al een jaar geleden op bij ons kollektief. De ene kunstenaar wilde graag huisraad en kind redden, de ander bijvoorbeeld haar mobiel en ik wilde de insecten wel redden. Maar de meeste dieren redden zichzelf wel. De natuur is sterker dan de mens over het algemeen. Ik vind het belangrijk dat wij mensen goed moeten nadenken over ons handelen. Wat zijn de effecten op de natuur om ons heen. De klimaatcrisis is nu een hot item. En wat doet de mens met de gevolgen. Hoe reageren wij op het water wat alsmaar stijgt. Hoe gaan wij daar op anticiperen? Ik hoop dat de mens zijn creatieve brein gebruikt om weer op het goede spoor te komen.
En toen waren daar de heftige regenval en het grondwater wat razendsnel omhoog kwam in Limburg en Europa. En had de kunstroute ineens ook echt het hoge water. Bizar!
Het Creatieve Brein 1 is gemaakt van epoxy en binnen in zit een vorm van papiermache. Het is de eerste keer dat ik met dit materiaal heb gewerkt. Ik hou ervan als vormen doorzichtig zijn en er meer lagen ontstaan.
Het Creatieve Brein 2
Beton
De siliconen mal waarin ik de epoxy brein in heb gemaakt heb ik ditmaal gevuld met beton. Ook een materiaal waar ik voor het eerst mee gewerkt heb. Ik heb gebruik gemaakt van blacklight verf door het beton heen te mengen en er weer op te schilderen. Dit geeft een extra dimentie. Simplisties gezegd: In je hersenen worden signalen via de synapsen doorgegeven. Ik denk dan aan licht en met uv-licht erop gaat het werk helemaal stralen.
Voor de expositie in het Galerie Urinoir BEZET dacht ik meteen aan zilvervisjes. Deze insecten komen graag in vochtige ruimtes zijn zilverachtig en klein. Bij betere observatie lijken ze op prehistorische beesten. Ik vind ze zo mooi vorm. Pissebedden vind ik om dezelfde redenen heerlijk om naar te kijken.
In het verleden heb ik voor een landschapsroute
met het thema IJstijd ook een zilvervisje uitvergroot. Dit insecten schild van
keramiek laat ik ook zien in Lonneker.
Ik vroeg mij af wat er nog meer graag in een wc of in dit geval een urinoir komt. Op internet vond ik de latrine en motvliegen. Motvliegen zijn heel klein maar op de uitvergrote foto’s zien ze er lief en wollig uit. De motvliegen komen vast en zeker een andere keer terug in mijn werk.
De latrinevlieg en hun larven heb ik ‘gevangen’ in flesjes. Alsof je in een natuurhistorisch museum bent beland.
Prijslijst
Insectenschild van keramiek ‘Zilvervisje’ €100,00 Pissebed klein (keramiek) € 15,00 Pissebed groot (keramiek) € 75,00 Installatie met latrine vliegen (gemengde techniek): niet te koop. Installatie met zilvervisjes op doek: n.o.t.k.
Waar te zien: Galerie Urinoir BEZET, Dorpsplein Lonneker (juni en juli). Tijdens de kunstroute Kunstenlandschap (8,9 en 10 juni) is deze locatie ook opgenomen in de route.
In de zomer kwam ik op twitter tegen dat de bomenrij aan de Museumlaan in Enschede gekapt zouden worden. In de krant las ik later dat het om de Anna Paulowniabomen gingen. Heel veel mensen waren ontdaan hierdoor. De omschrijving van de boom raakte me. Ik heb eigenlijk nooit echt goed naar de bomen gekeken. Ze bloeien in de lente uitbundig, las ik, lavendel paars achtig.
De boom is genoemd naar de dochter van tsaar Paul I, Anna Paulownia Romanov, zij trouwde in 1816 met koning Willen II.
Aan het einde van de zomer zag ik de bijzondere ontwikkeling van de zaaddozen, toen nog groen met een elegant romantisch aandoende vruchtaanzet. Prachtig om te zien. Mijn vriendin Barbara zag er een mooi sieraad in. Ik werd verliefd op deze mooie vormen.
Ik fietste wat vaker door deze bomenlaan. Van Martine kreeg ik op een dag een bericht dat de kap begonnen was. Ik heb 2x een fietslading vol aan takken opgehaald.
Bij de verwarming hoor ik de zaaddozen nu knisperen en knappen. De zaden klikken open.
Een wonderlijk gezicht, de twee helften leken op roeibootjes. Met een penseel veegde ik de zachte zaaddelen eruit. En in elke zaaddoos zaten 2 hardere zaden. Het zaad ziet eruit als een blaadje met een nerf in het midden. Dit zaad wordt weer omsloten door zacht wit pluis dat in de zaaddoos een bepaalde vorm heeft maar bij de minste of geringste aanraking uit elkaar valt.
Met de kunstgroep ZT wilden we graag een kunstproject maken over deze boom, het als uitgangspunt nemen.
Ik ben nu bezig met het uit elkaar halen van de zaaddozen en de glazen potten raken gevuld.
Ideeën komen boven met wat ik er mee kan doen. Heerlijk.
In het begin van de herfst viel mijn oog op een wilde kastanje schil. Een mooie sterke bolle vorm met mooie stekels lag op de grond.
In mijn hoofd zag ik voor mij een groot vlak met alleen deze bolle stekelige vormen, een heel tapijt ervan.
Er staat aan de Deurningerstraat in Enschede een supermooie kastanjeboom met zijn laaghangende takken tot aan de grond. Daar heb ik twee keer een plastic zak vol geladen met met mooie bolsters. De dames van de gym verwezen mij naar het kastanjelaantje aan de Oude Hoge Boekelerweg op Stokhorst. Daar nog een tas vol geraapt.
Eerst met koperdraad de bolsterdelen aan elkaar gebonden met koperdraad. Ging erg lastig. Eerst met een spijker er een gat in slaan. En dan met koperdraad er door heen. Dit ging naar mijn zin wel erg lang duren. Zere vingertoppen kreeg ik ervan.
De bolsters vast timmeren leek me ook wel wat. Ik wilde eerst een goede ondergrond vinden. Bijvoorbeeld gebold hout als van een schild. Maar ik kwam er achter dat je triplex niet kan buigen nadat je het hout een nacht in het water hebt gelegd.
Toen vond ik een houten wiel. Een deel van een kabelklos denk ik.
Ik timmerde de bolsters zo vast dat je de spijkers daarna niet meer kon zien. Dakpansgewijs neergelegd en door de herhaling krijg je er een mooie structuur in. Met één deel werkte ik naar binnen toe en het andere deel naar de buitenrand toe. Aan het eind had ik nog voornamelijk de kleine en plattere delen over. Met messing spijkers heb ik de buitenrand vastgezet.
De binnenkant van de wilde kastanje bolster is ook mooi. Het deel wat ik met koperdraad had vast gemaakt heb ik verwerkt in het centrum.
Een mooi werk om in te leveren bij ‘Landschap in mijn hoofd’ met de titel ‘Schild’.
Het is voor de eerste keer dat ik werk exposeer zonder dat er klei en keramiek in verwerkt is.
Tijdens het kunstproject in 2008 heb ik samen met andere kunstenaars de ‘TostiTor’ bedacht, dit naar aanleiding van het thema van Kotjes & Krotjes van dat jaar ‘het eten in de toekomst’.
We maakten en verkochten tosti’s in de vorm van torretjes.
Vanaf toen is de fascinatie voor insecten eten gebleven.
Wat ik graag eet zijn gebakken sprinkhanen in knoflook en sojasaus. Lekker nootachtig van smaak.
Vorig jaar heb ik een proeftafel gemaakt op de open dag van ons ateliergebouw. Je kon er mieren, krekels, sprinkhanen, zijderups poppen en meelwormen eten. Het valt me op dat kinderen veel sneller insecten durven te eten dan volwassenen.
Eetkunst
Eerst liet ik mensen alleen proeven, nu wil ik ook mooie eet kunstwerkjes gaan maken.
Ik wacht op de dag dat het insectenmeel in Europa ingevoerd mag worden. Dan ga ik koekjes bakken in de vorm van de insecten. Daarvoor wil ik een speculaasplankje snijden.
Siliconenmal
Siliconenmal voor insecten chocolaatjes
Afgelopen juni heb ik een siliconenmal gemaakt voor insecten chocolaatjes. Dit als voorbereiding op het Fietsival Leppel (21 – 22 juni 215)
Ik heb daar twee insectensnacks verkocht: chocolaatjes en energierepen met meelwormen en krekels. Zodat het voor volwassenen niet zo’n grote stap is om het te eten.
Mensen die wilden proeven gingen dan toch voor de echte insecten en niet voor de snacks waar de insecten in verstopt zaten. Gelukkig had ik een paar losse zakjes met sprinkhanen en krekels bij me.
Energiereep, gemaakt voor Leppel.eu met meelwormen
Chocolaatje met meelwormen
Graag wil ik ook ideeën uitwisselen met andere (eet)kunstenaars.
Wie weet wat ik dan de volgende keer ga maken.
Ik heb de smaak te pakken.
Hard aan het werk voor de productie van chia energierepen met insecten voor leppel.eu
Mooi oerbeest, ik kom je nog steeds tegen op vochtige plaatsen.
Ik vind vervellingen van je in de vensterbank.
Je gaat op de loop na het verplaatsen van een steen.
Ik bewonder je vorm en je doet me denken aan trilobieten die alleen nog versteend of als afdruk te vinden zijn.
